Penulis: Fachrum Rozian Alfi
Mahasiswa Prodi Sastra Minangkabau Fakultas Ilmu Budaya, Universitas Andalas
Matoari pagi lah manyindia, mangganti kabuik tipis nan manyalimuti nagari Pauah Duo. Udaro nan sajuak jo aroma kopi nan baru disaduak, manyapo Rian nan tangah duduak di muko laptop usangnyo.
Rambut gondrongnyo nan acok dikumpuan jo kapeh, baundak-undak sasuai irama lagu instrumental nan baka kumandang di headsetnyo. Jarinyo lincah bamain di keyboard, manyusun not-not balagu, mambuek harmoni nan rancak.
Rian ko, anak bungsu dari ampek badunsanak. Di atehnyo, ado duo abangnyo, Rio jo Riko, sarato kakaknyo, Rina. Rio jo Riko alah kalua dari nagari, mancari untuang di rantau urang. Rio di Jakarta, karajo di pabrik. Riko di Pekanbaru, manggaleh di pasa. Samantaro Rina, alah balaki, tingga di nagari sabalah. Rian lah surang nan tingga jo Mandehnyo di rumah lamo, di tanah pusako nan cukuik lueh, tapi lah mulai lapuak.
Impian Rian indak tabatiak dari urang Minang kabanyakan. Inyo indak nio jadi PNS, indak nio jadi padagang gadang, apolai marantau ka lua nagari. Rian punyo impian nan lain; inyo nio jadi sound engineer, atau labiah tapeknyo, sorang maestro sound musik. Inyo suko bana jo musik, dari ketek lah acok mambuek-buek lagu jo alat musik sadarano. Bakat tu lah tabatiak dari Apaknyo nan dulunyo juo surang musisi kampuang, nan acok mangisi acara-acara alek di nagari.
Tapi, impian tu takahnyo tingga impian sajo. Katiko Rian baru masuak semester tigo di bangku kuliah jurusan Teknik Elektronika di salah satu perguruan tinggi di Padang, musibah malando kaluargonyo. Apaknyo, pilar kaluarga, maningga dunia dek sakik kareh.
Dunia Rian takah-kakah runtuah. Apaknyo adolah urang nan paliang mandukuang impiannyo. Pitih kuliah Rian, pitih untuak kabutuhan sahari-hari, sadoalahnyo datang dari Apaknyo. Kini, sadoalah tu lah hilang. Mandehnyo nan lah gaek, hanyo surang diri, manghadapi kabutuhan iduik nan samakin hari samakin barek.
"Rian, Mandeh tahu waang punyo impian gadang," kecek Mandehnyo suatu malam, matonyo bakaco-kaco. "Tapi Mandeh ndak tahu lai baa caro Mandeh ka mambiayai kuliah waang. Abang-abang waang punyo tanggungan surang-surang."
Rian mancaliak Mandehnyo nan nampak manangguang barek. Inyo maraso basalah. "Mandeh, Rian nio cuti kuliah dulu. Rian nio mancari karajo, mambantu Mandeh."
Mandehnyo manggaleh kapalo. "Ndak, Rian. Kuliah waang lah tangguang. Apak waang punyo harapan gadang ka waang. Kok waang baranti, sasak lah hati Apak di sinan."
Malam tu, Rian indak bisa lalok. Impian jo kanyataan mambueknyo bakacamuak. Inyo bapikiakan baa caro nyo ka tatap kuliah, samantaro Mandehnyo indak punyo pitih.
Bisuaknyo, Rian pai ka kampus. Inyo batamu jo Dosen Pembimbing Akademiknyo, Pak Andri. Rian mancaritoan sadoalah masalahnyo. Pak Andri mandanga jo saksamo, lalu maagiah saran.
"Rian, Mandeh tahu waang punyo potensi. Kok waang sungguah-sungguah, ado beasiswa untuak mahasiswa nan kurang mampu tapi punyo prestasi. Waang cubo aja," kecek Pak Andri.
Rian maraso ado harapan. Inyo langsuang maurus sadoalah dokumen nan diparalukan untuak mangajuakan beasiswa. Di sela-sela wakatu kuliah, inyo mancari karajo part-time. Inyo mangaja privat fisika jo matematika untuak anak-anak SMA, mambantu di warung makan, jo mambantu nyo mambuek proyek multimedia nan ketek-ketek.
Uang nan didapeknyo dari karajo part-time tu, indak banyak. Tapi cukuik untuak mambali buku, ongkos ka kampus, jo saketek untuak Mandehnyo. Malam-malam Rian acok bana habih jo baraja, karajo, jo mambuek musik. Inyo tidua hanyo saketek.
"Rian, baa caro waang bisa tahan sarupo iko?" tanyo kawan sakelasnyo, Budi.
"Dek ado impian, Bud. Jo dek ado Mandeh," jawek Rian, senyum tipis.
Alhamdulillah, Rian dapek beasiswa. Hati Mandehnyo sanang indak takiro. Beban nan diraso Mandehnyo manjadi labiah ringan. Rian samakin samangat. Inyo yakin, inyo bisa manggapai impiannyo.
Di kampus, Rian tanamo sabagai mahasiswa nan pandai jo rajin. Bakatnyo di bidang musik samakin tarasah. Inyo acok maurus sound system untuak acara-acara kampus. Di sinan, inyo mulai mangenal labiah dalam tentang dunia sound engineering. Inyo baraja sacaro otodidak, mambaco buku, manonton tutorial di internet, jo bapraktik langsuang.
Pado suatu hari, ado lomba mambuek jingle iklan tingkek kota. Rian nio sato, tapi inyo indak punyo alat nan langkok. Inyo hanyo punyo laptop usang jo headset murah.
"Rian, cubo aja. Waang punyo bakat," kecek Pak Andri, manyamangati.
Rian mancubo. Inyo manggaleh carito ka Mandehnyo. Mandehnyo, jo siso tabungan Apaknyo nan tingga saketek, mambali Rian sabuah keyboard midi jo soundcard sederhana.
"Pakai ko, Rian. Usaho waang adolah doa Mandeh," kecek Mandehnyo.
Rian maraso tarharu. Inyo mambuek jingle tu jo sadoalah kamampuan nan inyo punyo. Di malam hari, katiko sadoalah urang lah lalok, Rian tatap bakarajo, manyusun not-not, manyasuaikan irama, mangolah suaro.
Dan di lua dugaan, jingle buatan Rian mamanangkan lomba tu. Hadiahnyo lumayan gadang. Pitih tu langsuang dipakainyo untuak mambali paralaan musik nan labiah rancak. Namo Rian mulai tanamo di kalangan musisi mudo di kota Padang.
Sasudah tamat kuliah, Rian indak langsuang mancari karajo. Inyo mambuek studio musik ketek di rumahnyo. Studio tu sabananyo hanyo sabuah kamar nan alah direnovasi jo saku karajo karehnyo. Di sinan, inyo mulai manarimo pesanan untuak mambuek jingle, mixing, jo mastering lagu.
Awalnyo, tantu sajo indak mudah. Karajo nan datang indak banyak. Kadang, inyo tapaso manghemat makan untuak mambali kabel atau sparepart paralaan musik nan rusak. Tapi Rian indak manyarah. Inyo taruih baraja, maningkatkan kualitas karyanyo, jo mampalueh jaringan.
Setiap ado kesempatan, Rian salalu sato di acara-acara musik, batamu jo musisi, jo mampromosikan studionyo. Inyo punyo ciri khas surang; musiknyo punyo jiwa, suaronyo janiah, jo harmoninyo manyantuah hati.
Saurang musisi terkenal dari Jakarta, Bang Jo, datang ka Padang untuak mangisi acara. Inyo mandanga tentang studio Rian dari kawan-kawannyo. Bang Jo penasaran. Inyo pai ka studio Rian.
"Jadi, ko studio waang?" tanyo Bang Jo, manyalidik. Inyo mancaliak-caliak paralaan nan ado di studio Rian. Indak sapanuahnyo lengkap, tapi nampak talatak rapi jo tataratur.
"Iyo, Bang," jawek Rian.
"Cubolah waang tunjuakan hasil karya waang," kecek Bang Jo.
Rian mamuta babarapo lagu nan alah dikarajoannyo. Bang Jo mandanga jo saksamo. Raut mukonyo barubah, dari rago-rago manjadi takajuik.
"Waang punyo bakat gadang, Rian," kecek Bang Jo, matonyo takajuik. "Suaro nan waang buek, takahnyo hasil dari studio gadang. Iko luar biaso!"
Pujian dari Bang Jo mambuek Rian sanang indak takiro. Sasudah itu, Bang Jo maagiah Rian kasempatan untuak mangarajoan mixing jo mastering salah satu lagunyo. Rian bakarajo kareh, maagiah sadoalah nan tabaiak. Hasilnyo, Bang Jo puah bana.
Sasudah itu, namo Rian samakin malambuang. Musisi-musisi lain mulai manggunokan jasanyo. Studio Rian samakin rami. Inyo mulai bisa mambali paralaan nan labiah canggih, manyewa karyawan, jo mampalueh studionyo.
Mandehnyo maraso bangga indak takiro. Inyo indak manyangko anak bungsunyo nan takahnyo "indak sasuai" jo tradisi Minang, bisa sukses sarupo itu. Rio jo Riko, nan tingga di rantau, pulang ka kampuang, mambaok hadiah jo salekut rindu untuak Mandeh jo adiak bungsunyo.
"Mandeh, Rian bangga jo waang," kecek Rio, sambia mamaluak Rian. "Waang lah mambuktikan bahwa impian bisa manjadi kanyataan, walau banyak rintangan."
Rina, kakaknyo, juo datang. Inyo manangih haru mancaliak kasuksesan adiak bungsunyo.
"Adiak, Kakak bangga bana jo Adiak. Adiak adolah inspirasi bagi kami sadoalahnyo," kecek Rina.
Rian hanyo tasenyum. Inyo maraso sadoalah karajo karehnyo salamo iko, lah tabayia lunas.
Pado suatu sore, Rian duduak di studio barunyo nan lah gadang jo modern. Paralaan canggih barjejer rapi. Di dindiang, tapajang foto-foto musisi terkenal nan alah bakarajo samo jo inyo. Inyo mancaliak ka arah jendela, ka nagari Pauah Duo nan lah barubah. Rumah-rumah mulai banyak nan rancak, jalan-jalan alah baliek, jo iduik masyarakaik alah samakin maju.
Rian teringat ka Apaknyo. Kok Apaknyo masih ado, tantu Apaknyo lah paliang bangga. Rian manyapu aia mato nan mulai kalua.
Inyo maambiak gitar tu jo mulai mamainkannyo. Not-not malagu, mambuek harmoni nan rancak. Suaro Rian nan haluih, mangumandang di studio.
Di ranah bundo nan parmai
Mimpi tak kunjuang mati
Walau badai datang malando
Samangat takkan tabanti
Harmoni hiduik nan suci
Mambao langkah pasti
Dari sanjo nan sunyi
Kini jadi cahaya abadi
Itulah lirik lagu nan baru dibuek Rian. Lagu tantang perjalanannyo, tantang impian, tantang samangat, jo tantang cinta kapado kaluarga jo nagari.
Rian sadar, kasuksesannyo bukan hanyo karano karajo kareh surang. Ado doa Mandeh, dukungan abang jo kakak, nasihat dari dosen, jo kasempatan dari kawan-kawan. Sadoalahnyo, mambantu inyo manggapai impian nan takahnyo jauah bana.
Inyo alah manjadi sound engineer gadang di kotanyo, manggapai cita-citanyo nan takahnyo mustahil. Tapi di baliak sadoalah kasuksesan tu, Rian tatap Rian nan dulu. Anak bungsu nan sederhana, nan tatap manaruh hormat ka Mandehnyo, jo indak pernah lupo jo asa-usulnyo.
Matoari mulai tacelak di ujuang langik. Cahayo oranye jo sirah manyinari studio Rian, mambuek bayangan-bayangan panjang. Di sinan, Rian tatap manaruihkan karyanyo, mambuek harmoni-harmoni baru, manabua inspirasi untuak urang-urang nan punyo impian. Dek inyo yakin, sadoalah impian bisa manjadi kanyataan, asalkan ado samangat, ketekunan, jo doa
0 Comments